Nog maar drie weekjes :o

Oh my… wat gaat de tijd toch snel. Ik typ deze blog vanuit het hostel waar het ruim vijf maanden geleden allemaal begon. Heel gek om hier weer terug te zijn.. maar ontzettend leuk. Aangezien ik nu zo voor de vierde keer in Sydney ben, voelt het als mijn thuis van Australie. Mijn vorige blog ben ik geeindigd met het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland nog voor de boeg, dus daar ga ik eerst nog even over vertellen.

Op 2 februari kwam ik met de ferry aan in Picton. Erg mooie haven waar ik lekker een middagje in de zon heb gelegen. Aangezien alle hostels volgeboekt waren, was ik genoodzaakt op een camping in mijn auto te slapen. En dat vond ik eigenlijk niet erg; een nieuwe ervaring! Uiteraard amper geslapen, maar ach :p Daarna ben ik doorgereden naar Blenheim en daar in een hostel geslapen op een 2persoonskamer. Dan denk je Goh, wat luxe! Maar helaas was die tweede persoon een 60-jarige man die gi-GAN-tisch snurkte. Geef mij m’n auto dan maar…

Vervolgens ben ik door naar Kaikoura gereden en heb daar mijn Amerikaanse vriendin (uit Coffs Harbour toen ik als nanny werkte) opgepikt. Een leuke en gezellige meid die voor veel sfeer heeft gezorgd tijdens de reis! :) We hebben in Kaikoura een walvissen-boottocht gedaan.. zo vet!! Misschien heb je de foto’s al gezien.. het was zo dichtbij en zo groot! Echt super gaaf om te zien. Na de tweede walvis hebben we ook nog een grote groep dolfijnen gezien.. BONUS! Echt een topdagje dus.

Ik zal niet alles van de 2,5 week met Miss America in m’n blog zetten, maar er waren natuurlijk wel weer een aantal hoogtepunten. Waaronder Arthurs Pass… Wauw. Het stadje zelf was niet heel bijzonder maar de weg er naar toe…! Ik denk dat we erg geluk hadden met het weer, want de zon scheen door de wolken op de mountains en dat zag er zo magisch uit! Het voelde echt net alsof ik van de aarde was geplukt en zo op een sprookjeswereld was gedropt!! Fan-tas-tisch mooi… echt niet in woorden uit te leggen.

Wat verder naar het westen kwamen we in Fox Glacier terecht en daar hebben we een helicoptervlucht gedaan over de gletsjers. Ook dat was echt weer grandioos. Je denkt alles onderhand gehad te hebben en dan krijg je dit! Het gekke was dat het niet eens koud was, we konden gewoon lekker in ons t-shirtje rondlopen. We zaten met twee Koreanen in de heli die continu foto’s van ons wilden maken in plaats van het uitzicht, dus als je ooit ergens nog een foto van me tegenkomt – dat kan :p

Na een bezoekje aan Mount Cook (hoogste berg van Nieuw-Zeeland) en Lake Tekapo (blauwste water van Nieuw-Zeeland!!) zijn we doorgereden naar Queenstown. Daar hebben we helaaas mijn Sunny in moeten leveren en hebben we een paar nachtjes in een hostel geslapen. Wat voelt een bed fijn zeg, na twee weken lang in een auto slapen! Helena heeft daar nog een bungeejump gedaan, maar aangezien dat bij mij een 100%-kotskans veroorzaakt heb ik een rondje overgeslagen.

De dagen erna moesten we ervoor zorgen dat we in Dunedin zouden komen. Maar we hadden dus geen vervoer. Een buskaartje kostte 50 dollar en ik als gierige Hollander had natuurlijk geen zin om dat te betalen. Daarnaast leek het me erg leuk om mijn backpackers-avontuur aan te vullen met het fenomeen Liften. Dus ja, daar stonden we dan. Met ons duimpie omhoog langs de weg. De eerste minuten voel je je zo dom haha maar daarna ging het beter. Na twintig minuutjes werden we opgepikt door een gezellige Kiwi en konden we de 3,5 uur durende reis volledig met hem mee liften. Gratis nog ook! Daar word ik dus blij van.

In Dunedin heb ik mijn laatste dagje met Miss America doorgebracht en vervolgens moest ik door naar Christchurch om mijn vlucht richting Sydney te pakken. En ja, ook dat gebeurde hitch-hikend.Ik ontmoette een leuk jong stelletje in het hostel en kon de eerste 2 uur met hen reizen. Het was gezellig in de auto en ze zetten me af op een goede plek om verder te liften. En toen stond ik daar, alleen, met een enorme backpack en een glimlach op mijn gezicht. Na zes minuten (jaja) stopte er iemand. Ik had me voorgenomen alleen met een vrouw of andere backpackers mee te reizen. Er stapte een man uit en die begon vrolijk te vertellen over dat hij al 4 uur onderweg was en zich rot verveelde en het erg gezellig zou vinden om wat gezelschap te hebben. Dat klinkt enger dan het was, beste lezers. Het was oprecht een hele aardige man. En zonder ook maar een seconde te twijfelen ben ik bij ‘m ingestapt. Eenmaal in de auto begon hij voluit te kletsen en dat vond ik wel prima want ik hoefde alleen maar zo nu en dan ‘Yes’ en ‘ Uhu’ te zeggen. Drie uur later kwam ik aan op bestemming en ook hij hoefde geen geld voor benzine. Ik mocht gewoon in natura betalen, zei-die.
… Grapje, pap.

De dag erna ben ik naar Sydney gevlogen en dat is dus waar ik nu ben :) Grappig ook dat vliegen me niet veel meer doet.. het is net alsof je ff de trein pakt! Vanaf nu heb ik nog drie weken de tijd om de laatste dingetjes van m’n Wishlist af te strepen. Ik ga onder andere naar New Castle om wat vrienden weer te zien, naar Coffs Harbour om afscheid te nemen van mijn host-family en tot slot ga ik nog een bezoekje brengen aan Alice Springs. Want ja, hoe kun je zeggen dat je in Australie hebt gebackpackt als je niet naar de Outback bent geweest?! Genoeg leuke dingen om nog naar uit te kijken dus & heb nog heel even de tijd om te genieten van het prachtige weer hier. Brrr, wat moet NL koud worden straks… Ik wil er nog even niet aan denken.

Tot snel!

x

Catch ups & going overseas!

Zo, dat was me het maandje wel! Nadat ik mijn host-family heb verlaten ben ik naar Sydney gevlogen om mijn lieve vriendinnetje Marloes daar te zien. Ze is speciaal voor mij naar Australie gekomen.. Hoe tof is dat?! Aan het begin wel even gek, maar natuurlijk fantastisch om haar weer te zien!

We hebben samen met haar vriend, die de eerste twee (van haar vier weken) ook mee was, Oud & Nieuw gevierd op een grasveldje vlak naast de Harbour Bridge. In de middag lekker gepicknickt in het zonnetje en 's avonds naar het prachtige vuurwerk gekeken. Wauw zeg, wat pakken ze hier uit. 12 minuten lang vol gas, echt heel bijzonder!

Op 1 januari, uiteraard zo fit als een hoentje, heb ik de Nieuwjaarsduik gedaan op Bondi Beach. Een groep Nederlanders had dat georganiseerd en er waren uiteindelijk zo'n 300/400 Dutchies. Inclusief oranje Unox-muts. Super gek om de hele dag Nederlands te praten en te beseffen dat er zoveel lotgenoten in Australie zijn ;) Ook weer een aantal bekenden gezien van bijvoorbeeld twee maanden geleden.. erg leuk!

Op 6 januari zijn Marloes & ik naar Melbourne gevlogen en haar vriend terug naar Nederland. Daar hebben we een campervan gehuurd en hebben we in een paar dagen tijd de Great Ocean Road gereden. Wederom een aanrader! Jeetje.. wat kan de natuur toch mooi zijn. Helblauwe zee... prachtige stranden... We hebben onze ogen uitgekeken! In de camper was het 's nachts wel sterveskoud (wat voor mij een goede reden was om Marloes nog eens goed te knuffelen) dus het was wel even survivallen! Gelukkig hebben we hele aardige mensen ontmoet onderweg waarvan we wel eens een slaapzak of deken mochten lenen :)

Na de little roadtrip hebben we nog een paar dagen in een hostel in Melbourne gezeten. Fijn om weer bij te kunnen kletsen onder het genot van een wijntje... ik heb het gemist! Op een avond wilden we vroeg naar bed (ja, soms zijn we wijs) maar hoorden we vanuit onze kamer ineens live muziek. We besloten even te gaan kijken en er bleek een PEER van een gast te staan (haha, mams termen) die kon ZINGEN!! Echt bizar goed. Dus daar hebben we de hele avond naar 'moeten' luisteren. Zwaar leven.

Over zingen gesproken, ik heb in Melbourne in een dolle bui mee gedaan aan een karaokewedstrijd en nog gewonnen ook! Oh man wat hebben we gelachen. Na een ode te hebben gebracht aan Amy Whinehouse met Rehab ontving ik het meeste applaus waardoor ik 50 dollar won! Ik dacht lekker handje contantje, maar dit bleek helaas 50 dollar van de tap te zijn :p kleine domper. Maar ik heb wel vrienden gemaakt met al dat bier uitdelen!

En ja, toen moest Marloes weer naar huis (snik snik) en ben ik begonnen aan het volgende onderdeel van m'n reis; Nieuw-Zeeland. Dat was wel even schakelen! ' s Avonds om 23:30 vliegen (en niet kunnen slapen in het vliegtuig -hoe kunnen mensen uberhaupt zittend slapen?! Teach me!-) was best wel pittig. Maar goed.. niet klagen maar dragen zouden de Boertjes zeggen.

Maar wauw hey.. wat is Nieuw-Zeeland prachtig. Niet normaal. Ik kan echt amper beschrijven hoe bizar mooi deze plek is. Het woord ' adembenemend' heb ik op een geheel nieuwe wijze ervaren! Ik heb me zelden zo gelukkig en gezegend gevoeld als hier. Ik zal even kort vertellen op welke plekken ik tot nu toe ben geweest en wat het zo bijzonder maakte.

Ik had op voorhand al een autootje gehuurd dus die heb ik opgepikt en ben daarmee naar Paihia gereden. Daar heb ik twee dagen met Melissa doorgebracht (iemand die ik al 23 jaar mijn vriendin noem en tevens bij me in de straat woont). Het was zo bijzonder om haar aan de andere kant van de wereld te ontmoeten..! We hebben heel (ik zeg heel) erg veel gelachen, heerlijk oldschool Disneyliedjes in de auto gezongen (jajajajajaaaa) en onwijs veel moois gezien op onze trip naar Cape Reinga. Heerlijk. Echt.

Na deze topdagen ben ik solo verder gegaan richting het zuiden van het Noordereiland. Ik ben onderweg vanalles moois tegen gekomen en heb geslapen in de plaatsjes Auckland, Opoutere, Rotorua, Waitomo, Stratford, Palmerston North en als eindbestemming Wellington. Top 3 gave activiteiten waren (het ophalen van herinneringen met Melissa buiten beschouwing gelaten):1. Opoutere: prach-tig mooie zonsondergang meegemaakt op een heel rustig, vredig plekje. De zon die door de bomen scheen en daarna de oranje/rode/roze gloed achter de mountains.. wauw. 2. Rotorua: Maori-village bezocht samen met twee andere meiden die ik daar had ontmoet. Kennis gemaakt met een stukje cultuur van Nieuw-Zeeland, erg indrukwekkend! Dans, muziek, food.. echt top! De dag erna ben ik met een zippline (soort kabelbaan) door the forest gegaan. Van boom tot boom roetsjen... heel gaaf! 3. Toppertje van NZ tot nu toe; Waitomo Caves: Zooooooo gaaf!! Vijf uur durende tour gedaan met abseilen van 35 meter (zelf! alleen! ik!), met een grote rubberen band over de stroming in de grot floaten, een waterval opklimmen en het mooiste.. Glowwurms spotten! Kleine wormpjes die lichtgeven in het donker.. zo vet!

Zoals je ziet al genoeg meegemaakt in deze anderhalve week @ NZ! Klein minpuntje (het leven gaat niet altijd over rozen): mijn whisdomtooth (verstandskies) is aan het doorkomen. Nou hebben Nieuw-Zeeland en Australie me aardig wat wijsheid bijgebracht maar dit is wel een beetje overdreven. Goeie timing ook! Heb flink wat pijn gehad, maar na een bezoekje aan de creepy Koreaanse tandarts en medicatie gaat het gelukkig weer beter. Hopelijk houd-tie zich nog even koest tot ik weer in Nederland ben.

Nou dit was het weer lieve kijkbuiskinderen! Op naar het Zuidereiland! Benieuwd wat voor spannends daar te beleven valt...!

' Fijne dagen!' (speciaal voor jou pap)

x San

Backpackerslife part 2!

Vandaag ga ik echt echt proberen een korte blog te schrijven. Mijn tijd in de Parkes-family zit erop en het is tijd om weer te gaan reizen. Ik heb een onwijs leuke, gezellige tijd gehad in het gezin. De highlights waren toch wel het kunnen surfen/zwemmen wanneer je wilt, de ontzettend lieve kiddies en natuurlijk de Christmas Carols! Het was mega groot, met zo'n 6000 bezoekers. De zangers zongen geweldig en ik vond het een super ervaring om in het koor te mogen zingen. Veel leuker dan ik dacht, dus ben blij dat de host-mum me overgehaald heeft :)

Met Kerst hebben we familie van het gezin bezocht. Súper raar om zonder je eigen familie te zijn.. maar heel dankbaar dat ik met mijn hostfamilie mee mocht. In de ochtend hebben we cadeautjes uitgepakt, daarna zijn we naar de kerk gegaan, toen naar 'opa&oma' voor een grote familielunch, daarna naar een oom&tante met een MEGA huis met een MEGA propertie inclusief eigen waterval :o Prach-tig! Echt super gaaf. Na het diner zijn we weer in de auto gestapt en zijn naar weer een om&tante gereden en hebben de hele avond spelletjes gespeeld. Druk maar leuk dagje dus!

Op de 27e ben ik naar Sydney gevlogen om mijn backpackersleven weer op te pakken. Ik blijf hier nu tot 6 januari en ga hier dus Oud&Nieuw vieren. Eén van mijn beste vriendinnetjes uit Nederland is overgekomen en ga ik morgen zien.. WHOOPWHOOP!!! Zooooo veel zin in!!! Je maakt hier natuurlijk ook wel vrienden, maar dat is toch anders dan een vriendin van thuis. Op 6 januari zullen we naar Melbourne vliegen en daar hebben we een camper gehuurd om de Great Ocean Road mee af te touren. Schijnt ontzettend mooi te zijn dus kijk er onwijs naar uit!

Daarna zullen we nog wat daagjes chillen & bijkletsen in Melbourne zelf. Op de 18e vliegt Marloes naar huis en de dag erna vlieg ik naar Nieuw-Zeeland. Daar ga ik vervolgens vier weken rondreizen en hopelijk (naar zeggen van vele mensen) heel veel te gekke dingen zien en meemaken! Ik ga mijn allereerste vriendin ever (al 23 jaar!) weer eventjes zien en de rest van mijn tijd gaat Helena, een Amerikaanse dolfijnenverzorgster (!) die ik heb leren kennen in Coffs Harbour, met me mee reizen. Heeeel veel zin om het backpackersleven weer in te gaan en allerlei nieuwe mensen te ontmoeten en naast snurkende stinkende hostelkamergenootjes te slapen!

Veel liefs vanuit Aus!

X Sunny

It's all in the family!

Ja ja.. het is weer eens tijd voor een update. Deze keer lekker kort & bondig. Ik ben mijn vorige verhaal geeindigd bij de Roadtrip die ik heb gedaan met de Nederlandse meiden. Inmiddels is de campervan ingeleverd en verblijf ik bij een gezin in Coffs Harbour. Dit is een klein, knus plaatsje aan de kust. Mijn hoofdtaak hier is het opvangen van de kids voor een aantal avonden en middagen in de week. Ik moet eerlijk toegeven, het is echt een ' easy-peasy- -job ;) Ik zal even kort vertellen hoe het er hier zoal aan toe gaat.

Drie weken geleden heb ik moeder Abbie (25) en vader Christian (27) en hun twee koters Lea (3) en Ava (10 maanden) ontmoet bij de Gold Coast. Zij gingen een weekendje weg en vroegen of het mij leuk leek om ook te komen. Het leek ons een goed idee om elkaar daar te ontmoeten en wanneer we er beide een positief gevoel over hadden, zou ik in het gezin blijven. In het weekend gingen we naar de Zoo, het strand en naar een leuk marktje met allerlei eetkraampjes. We voelden allemaal een klik en toen kon het avontuur in Coffs beginnen!

Meestal moet ik twee avonden in de week oppassen en twee/drie middag. Echt appeltje eitje want die meiden zijn echt adorable!! De kleinste vindt alles prima en lacht de hele dag. De oudste kan wat ontdeugend zijn, maar ook dat is erg vermakelijk en heerlijk om de dag mee door te brengen. De ouders hebben soms nog wat moeite met consequent zijn en ik probeer hen hier zo goed mogelijk bij te helpen. Heerlijk om zo toch een klein beetje mijn vak uit te oefenen hier!

Want Oh wat mis ik het lesgeven. Ik had het zelf nooit van te voren verwacht maar nu besef ik me pas weer hoe blij ik ben dat ik kids mag begeleiden in hun journey door het leven en hen zoveel bij mag brengen als mogelijk! Ik ga dan ook proberen om hier een soort van mini-stage te doen op een school, dat lijkt me echt te gek! Ben heel benieuwd hoe het schoolsysteem hier werkt en op welke wijze zij omgaan met kinderen & alles wat verder bij het vak hoort.

Maar goed, zoals je ziet heb ik aardig wat vrije tijd. En wat doe je dan?! Het liefst ga ik naar het strand om te surfen of zwemmen. Dat surfen is nog wel een dingetje... maar we komen er wel haha! Je leert alleen door vallen & opstaan, zeggen ze toch?! Ook probeer ik het hardlopen weer een beetje op te pakken, maar met de gemiddelde 30 graden hier is dat alleen mogelijk in de vroege ochtend of avond. Vorige week ging ik trouwens SUP-boarden (stand-up-paddling) en dat was zo tof! Je staat dan op een mega surfboard en peddelt over het water als in een kano. Heel bijzonder om dat te doen met de zon op je gezicht en prachtige natuur om je heen...!

Oh ik moet trouwens nog vertellen over het fruitplukken! Wat een helden werken daar zeg! Ik heb het 1 dag gedaan en heb er erg van genoten, maar het was wel pittig. Ik plukte 10 kilo in 5,5 uur, wat mij 60 dollar opleverde. Wanneer de taxes eraf gaan hou je dan nog 40 dollar over, dus niet echt een vetpot. Maar er zijn dus mensen (Aziatische snelheidsduivels) die zo'n 40 kilo per dag plukken..! Das dus 4x zo snel als ik... en echt niet dat ik langzaam was of het op m'n gemakje deed ofzo :p Ik deed echt m'n best! Echt briljant.

In de avonden ga ik regelmatig naar de kerk. WHOAT?! San?! Jij?! Ja ik. In de eerste week ben ik door Abbie&Christian meegenomen en werd zo ontzettend warm verwelkomd. Ik heb nog nooit zo'n bijzondere plek gezien als deze.. Het geeft me een fijn en warm gevoel en blijf dus regelmatig gaan. Op maandag zing ik in het koor (jawel..) voor de Christmas Carols. Niet per se alleen van de kerk, maar wordt door hen georganiseerd. Schijnt super groots te worden en gaat een hoop geld in om, dus ben benieuwd! Op woensdagavond ga ik naar Connect, waar jeugd praat over het geloof en de Bijbel. Super interessant en ik blijf het leuk vinden om te discussieren. Op donderdagavond ga ik naar Creative, een plek waar mensen die graag muziek maken bij elkaar komen om deze passie te delen. Ik zou willen dat dit vaker per week plaatsvond..! En op zondagochtend ga ik naar de dienst en klets ik daarna met wat vrienden die ik hier inmiddels gemaakt hebt.

So.... yeah.... dat is hoe mijn leven er hier nu zo'n beetje uitziet! Volgende week gaan we een paar daagjes kamperen met de kids en daarna hebben we een tripje naar Byron Bay (must-see, maar nog niet geweest) op de planning staan. Looking forward!

Bedankt trouwens voor degene die berichtjes posten onder mijn blog. Super super leuk om te lezen is dat!! Dus houd je vooral niet in :D

Dikke kus,

Sunny (bijnaam hier, ze kunnen Sanne niet uitspreken haha)

Grenzen verleggen (+ geluksvogeltje)

Opzich wel een dingetje hier in Aus. Ik heb hier al zo veel dingen gedaan die ik van te voren echt nooit had kunnen voorspellen of van mezelf had verwacht dat ik het zou doen. Maar het voelt echt goed... En dit is dan ook zeker iets dat ik mee ga nemen naar Nederland. Af en toe eens buiten je comford-zone treden. Gewoon, omdat het kan. En het je een ontiechelijk goed gevoel geeft.

Ik wil het dan nu ook, al echte dierenvriend (ha...ha...), hebben over het onderwerp ' Freek in het wild'. Want ja, we hebben al best wat dieren gespot hier! We hebben ondertussen wilde kangoeroes, walabies, kaola's en lots of beautiful birds gezien! Heeel gaaf! En pap, een verrekijker heb je hier niet nodig. De dieren komen super dichtbij en zijn totaal niet bang voor mensen. Oh, ik heb trouwens ook een slang gezien. Ook erg dichtbij (iets te). Ik liep op een pier om ontvangst voor m'n telefoon te zoeken en toen ik stilstond zag ik ineens iets in m'n ooghoek bewegen.. Bleek het een oranje/rode slang te zijn! Ik rennen (les 1: wanneer een slang je nadert, probeer dan zo stil mogelijk te staan). Maar serieus. daar denk je echt niet aan op zo'n moment! Toen ik twintig meter verder stond dacht ik ineens Shit, ik moet nog terug..! Ook dat ging op volle snelheid (Ome Ronald, perfecte training voor de marathon dit!). Later hoorde ik dat de slang ' pretty harmless' is. Of.... had ik dat beter niet kunnen zeggen? Klinkt toch een stuk minder stoer nu he..?!

Na dit ONWIJS spannende avontuur zijn we verder gereden/gevaren naar The Whitsunday Islands. Echt, ik denk dat dit de mooiste plek is waar ik ooit geweest ben en misschien wel ga komen. Het strand was witter dan wit, het water blauwer dan blauw. De zon in je gezicht en de geur van de natuur die je neus binnen wandelt... echt te gek. Als je ooit naar Aus gaat moet je hier echt heen! Soms wel eens lastig als 20 verschillende mensen zeggen dat je daar en daar heenmoet, maar met de Whitsundays is het echt echt Echt de moeite waard!!

Op 22 oktober zijn we naar de zonsondergang gaan kijken bij 1770 Beach. Het was prach-tig.... De lucht was helder, de zon had een prachtige gloed en precies bij de ondergang in de zee kwamen er dolfijnen naar boven springen. Een film.. een ansichtkaart.. Ik weet niet wat het was maar zo mooi!! Ik heb niet eens tijd versplit met het maken van een foto, ik heb alleen maar genoten.

Over grenzen verleggen gesproken (waarvan ik skydiven al wel een hele sterke vind): Ik heb vorige week paard gereden! Op Witje, het paard van Pippi Langkous :D echt een lievie. Ik werd erop gedropt en dacht Oke, wie houdt de teugels vast? Maar dat bleek ik dus zelf te zijn. ' Stay calm and good luck', werd er gezegd. Be-dankkkkt...! Aan het begin was ik wel nerveus maar na een tijdje ging het steeds beter en toen we wat harder gingen vond ik het super vet! Geslaagde dag dus. Op het einde na dan. Toen mochten we galopperen (ja, dat gaat hard) en toen heb ik helaas een harde klap op de grond gemaakt. Ik verloor mijn balans en viel van Magnum af. Op mijn rug.. wat flink zeer deed. De begeleidster zei dat ik geluk had gehad dat ik nog even was blijven hangen en het paard daardoor uit zichzelf al probeerde af te remmen. Anders was mijn rug waarschijnlijk gebroken. Iets met een engeltje op m'n schouder..?

Met nog ietwat last van m'n rug en flinke bilspierpijn van het rijden, zijn we twee dagen erna richting Fraser Island vertrokken. Wederom prachtig. We zijn onder andere naar een creek geweest waar je zo met de stroming meegevoerd werd naar beneden (zie foto met band). Ook zijn we bij een lake geweest met allemaal kleine visjes die dode huidcellen opeten (in Nederland betaal je er een fortuin voor bij een spa). Dit voelde super grappig. We hebben ook weer hele mooie stranden gezien en de champagne-pool bezocht (wat spannender klinkt dan het is). Tussendoor reden we steeds met een jeep, wat best spannend was in dat rulle zand en door het water! Maar wel heel tof om een keer gedaan te hebben :)

In de avonden hebben we lekker gebarbecued en salades etc. gemaakt. Ik wist niet dat ik barbecuen zo leuk vond... Harm-Jan de barbecueman is er niets bij! Vaak gingen we na het eten nog een drankje doen met elkaar (of twee.. of drie..) en speelden kaartspelletjes. Als je naar het toilet wilde, mocht je nooit alleen. Er liepen namelijk dingoes rond op het eiland. Dit is een mix tussen een vos en een wolf en ze zijn vrij gevaarlijk. De gids had dan ook gezegd dat je niks eetbaars in je tent mocht laten liggen, aangezien ze op de geur afkomen. En wat denk je, Sanne laat iets in der tas zitten :o Ik werd 's nachts wakker en dat Nohhhh!! Ik heb eten in m'n tas!! De rest van de nacht heb ik geen oog meer dicht gedaan. Haha oeps!

Ik had trouwens op dit eiland totaal geen bereik. Aan de ene kant wel eens fijn, maar aan de andere kant toch ook wel irritant. Zo heb ik regelmatig dat ik met mijn ouders of vriendinnen wil skypen maar het gewoon niet lukt om iets te plannen (sorry..!). Het tijdsverschil is door jullie wintertijd inmiddels 9 uur (als ik bij mijn aipair-familie zit over een paar dagen zelfs 10 uur), wat het erg lastig maakt om iets te plannen...

En tja, nu is de roadtrip op z'n einde gekomen! Op de dag voordat we de Jucy in moesten leveren zijn we nog naar de Australia Zoo geweest. Compleet anders dan een Nederlandse dierentuin. Ze hadden heel veel verschillende soorten dieren en vrijwel ieder uur een show. Die met de krokodillen vond ik toch wel het gaafste. Aan het einde kwamen we facepainters tegen (eigenlijk bedoeld voor kids) en aangezien het Halloween was, hebben ook wij ons laten schminken. Het zag er echt super gaaf uit en we hebben heel veel complimenten gekregen die dag :) Helaas ben ik 's avonds niet mee geweest naar het feest.. aangezien..

BREAKING NEWS!
- Opsporing Verzocht goes Worldwide!

Op 1 november jongstleden is een blonde jonge vrouw haar telefoon verloren. Zij ging rond de klok van half zeven nietsvermoedend een hapje eten in het alom bekende Domino's restaurant aan de Gympyroad te Brisbane. Na een gezellig diner verliet zij het pand om vervolgens met haar Jucy-camper richting de volgende bestemming te rijden. Echter, er bekroop haar een onheilspellend gevoel. Iets wat anderen wellicht zouden omschrijven als ' a bad feeling..'. Zij vroeg haar compagnons of zij haar telefoon ergens hadden zien liggen. Dit bleek echter niet het geval. Het drietal besloot een ommekeer te maken en terug te gaan naar de vermoedelijke plaats delict. Helaas was daar geen spoor van het voorwerp te bekennen. De dame in kwestie, die af en toe redelijk chaotisch kan zijn, besloot de camper nog eens nader te onderzoeken. De drie dames kwamen van-al-les tegen (beschimmelde bloemkool :p), maar treurig genoeg... geen mobiele telefoon. De jongedame was ontroostbaar. Al haar foto's en andere persoonlijke documenten waren verdwenen en het leek er niet op dat zij dit alles ooit nog terug zou vinden.

Zij besloot dan ook om de dag erna een nieuwe telefoon aan te schaffen. Zij verplaatste zich naar de Apple-store en koos voor een mooie Iphone 5S, die dezer dagen toch al gauw een dollartje of 800 kosten. Juist op het moment dat zij de deal rond wilde maken, legde de verkoopster uit dat er via iCloud documenten van de oude telefoon naar de nieuwe overgezet konden worden. Daar had de jongedame wel oren naar. Zo gezegd zo gedaan; zij liepen naar een computer om de zaken op orde te maken en vervolgens vroeg de verkooplady: 'Do you have 'Find my iPhone' on your old phone?'. De jongedame schudde met een betreurd gezicht haar hoofd en wilde eigenlijk gewoon zo snel mogelijk de deal afronden. Maar de verkoopster liet het er niet bij zitten en nam toch een kijken op de app. En wat zagen zij op het scherm?! De exacte locatie van de mobiele telefoon!! Beide waren totaal verbijsterd dat de dief zo'n grove fout maakte.

De jongedame haastte zich naar het politiebureau om melding te maken van hetgeen zij zojuist had ontdekt. Zij werd, in tegenstelling tot Nederlandse begrippen, uitermate vriendelijk te woord gestaan. De officers deden er alles aan om de dader op te sporen. Na enig speurwerk bleek dat de telefoon in een wijk lag die volzit met criminelen. De jongedame mocht er dan ook absoluut niet op eigen houtje naar toe. De agent stelde haar gerust dat hij diezelfde dag nog een kijkje zou nemen. Wat de jongedame toch vrij bijzonder vond; mankracht op pad sturen voor een mobiel van een random blonde Dutch girl. Sowieso had de jongedame er een hard hoofd in. Alsof als je iemand vraagt: 'Heb jij gisteren toevallig een mobiel gestolen?' diegene zou zeggen: 'Ja, klopt! Dat was ik!'. De officer gaf dan ook eerlijk toe dat de kans nihiel was, maar dat proberen geen kwaad kon. Licht teleurgesteld, ondanks dat zij zo fijn geholpen was, keerde de jongedame terug naar haar verblijfplaats. Maar wat er toen gebeurde, had niemand kunnen voorzien.....

Een aantal uur na het doen van de aangifte werd de jongedame gebeld door het politiebureau... Haar telefoon was terecht! Zij hadden aangeklopt bij 1 van de Units (erg lastig te onderzoeken want er wonen minstens 30 mensen op die ene plek) en de man die opendeed had gezegd: 'Ja, die heb ik. Gisteren gevonden in een bushokje...'. Toen de jonge vrouw dat hoorde, was ze door het dolle heen. Ze danste in het rond en kon niet ophouden met het bedanken van de agent. Zelfs hij zei dat dit een kans van 1 op een miljoen was. Zo ziet u maar weer dames en heren; Opsporing Verzocht lost al uw misdaden op!

# nothing is impossible

Liefs,
Miss Luckybird

Girls just wanna have fun!

Mijn vierde blog alweer... In Engeland was dat de totale score na 3,5 maand dus wat dat betreft gaat het me deze keer beter af! Vandaag ga ik wat dingetjes vertellen over wat ik heb meegemaakt de afgelopen tijd. Over de leuke, maar ook de minder leuke dingen. Want nee, het is niet altijd rozengeur en maneschijn. Er zijn ook dagen waarop je bloedchagrijnig je bed uitstapt omdat je onderbuurman ontiechelijk ligt te meuren en/of snurken, je 23 muggen in je camper hebt of je de mensen om je heen gewoon wel kunt schieten. En dan zijn er nog van die dagen dat je de mensen van thuis ontzettend mist.

Ik ben nog steeds op pad met de drie meiden en we zijn inmiddels ruim twee weken gezamenlijk aan het reizen met de camper. Te gek, echt ontzettend gezellig (!) maar heel af en toe ook wel een beetje druk. Dat is ook logisch, als je gewend bent aan je rustige leventje in Nederland en nu 24/7 met drie wildvreemden je tijd spendeert. Gelukkig zijn we allemaal heel open naar elkaar en hebben we het hier ook over gehad. Soms heb je gewoon even tijd voor jezelf nodig en word je ff gek van het gekakel van anderen om je heen. We gaan dus ook proberen elkaar zo vrij mogelijk te laten en ieder z'n eigen ding te laten doen. En soms maken anderen dan keuzes waarvan je denkt ' Serieus..?!' Maar dan probeer ik gauw te denken ' Ach, iedereen is anders.'

Maar hee, ik moet heel eerlijk zeggen dat het buiten deze kleine irritaties die zo af en toe de kop opsteken het hier echt fantastisch is. Heerlijk om zo veel buiten te zijn en echt maling te hebben aan alles en iedereen. Heerlijk je eigen ding doen en alles keuzes maken die je wilt... Awesome! Ook social media boeit je echt niet als je hier bent. Ik probeer voor vriendinnen, familie en collega's af en toe eens iets online te zetten, maar naar berichten van anderen kijk ik totaal niet meer. Nou moet ik zeggen dat er ook echt heel veel plekken zijn hier in Aus waar uberhaupt geen bereik is. Ik volg dan ook geen tv-series of iets dergelijks meer.. Best grappig dat zulk soort dingen je hier echt totaal niet meer interesseren.

Ik heb trouwens wel een nieuwe verslaving gevonden; walking on bare feet. (Neef Edwin, je zal trots op me zijn). De echte Aussies lopen hier op blote voeten omdat zij de natuur willen voelen en willen ervaren waar zij op lopen. En ik heb het geprobeerd.. het is zo veel beter! De straten zijn hier erg goed onderhouden en je ziet nergens glas o.i.d., dus wat dat betreft geen probleem. Uiteraard wel even de voetjes wassen voor het slapen gaan...

Op 6 oktober hebben we eindelijk een camper kunnen regelen. Het is een grote auto, redelijk krapjes, maar goed te doen. Je doet het backpackersstyle of je doet het niet! Er kunnen twee personen in slapen en we hebben er van de verkopen een tent bij gekregen waar de andere twee in kunnen slapen en dit wisselen we steeds af. Op de eerste dag heb ik gereden in de camper.. super grappig! Het is gelukkig een automaat dus over het schakelen hoef je je geen zorgen te maken. Maar dat links rijden.. pff.. dat was wel even wennen! Op een paar kleine schoonheidsfoutjes na (ruitenwisser aanzetten ipv richtingaanwijzer) ging het gelukkig goed :)

De eerste nacht hebben we geslapen op een free camping spot. We hebben lekker gekookt op ons gaspitje, 888 insecten uit onze camper weggemept en daarna lekker geslapen onder ons Jucy-dekentje. De dag erna zijn we naar Innisfail vertrokken. Onderweg kwamen we langs Josephines Creek.. Wauw, wat was dat mooi! Een prachtige waterval die allerlei 'glijbaantjes' op de rotsen creeerde... Zo vet!! Als het lukt zal ik op een later moment het filmpje dat door een van de meiden is gemaakt uploaden.

Over filmpjes gesproken... Binnenkort ga ik er nog een hele gave opzetten. Namelijk die van mijn SKYDIVE!! Dit was zoooooo vet!! Na de veiligheidsspeech stegen we op met het vliegtuig tot wel 15000ft. Dat is ongeveer 4,5 km. Als je een gebouw van 100 meter hoog ziet denk je ' Goh, wat hoog.' en dat dan dus nog 45 keer..!! Echt super super vet!! Nooit gedacht dat ik het zou doen, maar het was echt AMAZING!

Na dit enorm kicke moment zijn we verder gaan reizen met de camper richting Mission Beach. Werkelijk waar een ultiem gevoel van geluk; heerlijk karren met z'n allen, muziekje op... voetjes op het dashboardkastje en maar meezingen met die klassiekers! Echt te gek! Voor mij kan Aussie nu al niet meer stuk..!

(And we're just getting started.....!)

P.s. De muggen schijnen mij nogal een lekker hapje te vinden... De score na 1 nacht... 93 bulten!!

Geven zonder te nemen

Overal waar ik om me heen kijk in Australie zie ik mensen die geven en er niet direct iets voor terug verwachten. Mensen die je helpen op straat, je uitnodigen bij hen thuis, voor je koken, je de mooiste plekjes van de omgeving laten zien... en alles.. voor niets! Gewoon puur omdat ze ervan genieten om anderen te helpen. Een compleet andere wereld dan al dat individualisme in Nederland waar iedereen op straat alleen nog maar aandacht voor zijn telefoon schijnt te hebben en amper opkijkt wanneer je hen iets wilt vragen. Kunnen wij Hollanders nog iets van leren...

Na een aantal nachten in een niet al te hygienisch hostel te hebben geslapen, zitten de meiden en ik nu in een gigantisch mooi huis van Simon en zijn gezin. Jasmijn kende deze mensen via via en toen we er langs gingen om even gedag te zeggen, vroegen zij al snel of wij het leuk zouden vinden om op hun huis te passen. For the record; ook Jasmijn heeft deze mensen nu pas voor het eerst ontmoet. Echt bizar dat de mensen hier zo uitnodigend zijn en vol vertrouwen hun huis ter beschikking stellen. En wat voor huis! Het is enorm en heeft naast de grote tuin nog een zwembad.. Echt heerlijk vertoeven hier dus!

Ondertussen zijn we nog steeds op zoek naar een baantje. En ja, ik heb wat gevonden! Aangezien mij het fruitplukken toch niet echt mijn ding leek, ben ik me gaan richten op het babysitten/nanny-schap. Ik had verwacht dat gezinnen alleen longterm mensen zochten, maar er kwamen ook advertenties online met een periode van 1 of 2 maanden. Ik heb nu contact met Abbie, een alleenstaande moeder met twee kindjes van 3 en 8 maanden. Het is de bedoeling dat ik daar 15 uur per week op ga passen in ruil voor kost en inwoning + gratis gebruik van haar auto en surf- en snorkelmateriaal. Super chill dus! Ook gaat zij in de buurt rondvragen of er nog wat baantjes zijn, zodat ik er ook nog bij zou kunnen gaan verdienen.

Dankzij mijn nieuwe werkplekje is de planning gewijzigd. We blijven niet langer in Cairns, maar gaan dit weekend onze tour langs de Oostkust beginnen. In een maand tijd willen we van Cairns naar Noosa rijden met een campervan. Onderweg komen we langs plaatsen als Townsville, Whitsundays, Rockhampton, Hervey Bay, Fraser Island en uiteraard nog veel meer! We hebben er heeuuull veeuull zin in!!! Vanaf begin/half november zal ik dan starten met mijn baantje en dit ongeveer 6 weken doen.

Dit was de update tot nu toe! Geen idee hoe het met wifi zal zijn de komende weken, dus het zou best kunnen dat de volgende blog een poosje op zich laat wachten. But we will see. Foto's volgen!

x

Oja! Ik ben ook nog naar de Great Barrier Reef geweest! (hoe kun je dat nou vergeten.. geen idee!) We zijn met de boot naar het gebied gevaren en hebben daar gesnorkeld. Het was prachtig. Ik heb verschillende soorten vissen, een reuze schildpad en een haai gezien!! Zo vet! Foto's staan in het mapje xxx

Big Joe

Dat ik deze blog op dit moment kan typen, is eigenlijk een wonder. Ik kom namelijk net terug van een surfkamp en heb spierpijn op plekken waarvan ik niet eens wist dat ik daar spieren had. Na aankomst in Sydney hebben we een introductiedag gehad en hebben de mensen van Work&Travel ons wat zaken uitgelegd omtrent werk en het vinden van een hostel. Na deze introductie zijn we wat gaan rondlopen in de stad. De dagen erna zijn we naar het strand (Bondi Beach) en naar de Royal Garden geweest. The weather was lovely.. so it was a great day!

In de avonden gaan we meestal naar Side-bar. Dit zat onder het hostel waar we de eerste dagen hebben gezeten. Via de Nederlandse organisatie kregen we kaartjes waarbij je twee drankjes kon halen voor de prijs van 1. Aangezien de drankjes hier vrij duur zijn, waren we daar erg blij mee.

Tijdens de intro-middag was er ook een gast die ging vertellen over een surfkamp. Toen we dat hoorden, werden we meteen enthousiast. We hebben direct geboekt, aangezien er in de eerste week toch nog niet meteen werk is in Sydney. We vertrokken op maandag om 09:00 met de bus richting Seven Miles Beach. Dit ligt twee uur ten zuiden van Sydney. De golven daar zijn een stuk lager dan op de andere stranden, dus de perfecte plek om het te leren. Tijdens deze midweek hebben we iedere dag twee surflessen gekregen van ieder twee uur. Het was heel gaaf, maar wel zwaar!! Heb ook echt wel een stuk of twintig keer ge-nose-dived (koppie onder omdat je board overspoeld wordt door de golf). Ben er ook een aantal keer hard afgeknald, wat me brengt bij het verhaal over Big Joe.

Op dag drie bij de eerste surfles (om 08:00!) ben ik met m'n teen langs mijn board geschraapt, waardoor m'n nagel er bijna af ligt. De foto's zal ik jullie besparen. Iemand van de staff probeerde hem eraf te trekken (au..) maar dit lukte helaas niet. Nu is het verbonden en moet ik wachten tot het uit zichzelf gebeurt. Toen ik daarna weer ging surfen (Dutchies going strong!) gingen de meiden geinen over ' my big toe' en ontstond de naam ' Big Joe' voor de nail. En aangezien deze vriend mij waarschijnlijk over een poosje gaat verlaten, ontstond het volgende: ' Big Joe is living on my big toe and will leave me in a week or so..' Dit is het niveau van deze week.. haha!

Op de laatste avond van het kamp hebben we heerlijk gegeten, namelijk kangoeroe! Niet heel spectaculair, maar wel lekker! We hebben de hele week goed gegeten trouwens. Er waren een aantal jongens die voor ons hebben gekookt. Na het eten gingen we meestal drankjes drinken binnen het kamp en op tijd naar bed, aangezien die surfsessies best slopend zijn. Op de laatste avond zijn we nog naar het strand gegaan. Dat was prachtig! Het was helder weer, dus we zagen honderden sterren! Muziekje.. drankje erbij.. TOP!

Na deze toffe week is het de planning om nog een paar dagen in Sydney te blijven en de highlights van de stad te bezoeken. Op dinsdagavond zullen we naar Cairns vliegen (30 graden!). Daar gaan we hopelijk eerst een aantal weken werken en vervolgens met een campertjes langs de Oostkust touren. Ik praat ik deze blog vaak in de ' we-vorm' en heb het dan over Jasmijn, Bregje, Tessa en mezelf. Bij het mapje foto's staan wat leuke plaatjes met deze chicks :) De WiFi is hier trouwens heel miniem, dus veel contacten of bloggen lukt niet echt. But I'll try my best!

Liefs,
San