Opzich wel een dingetje hier in Aus. Ik heb hier al zo veel dingen gedaan die ik van te voren echt nooit had kunnen voorspellen of van mezelf had verwacht dat ik het zou doen. Maar het voelt echt goed... En dit is dan ook zeker iets dat ik mee ga nemen naar Nederland. Af en toe eens buiten je comford-zone treden. Gewoon, omdat het kan. En het je een ontiechelijk goed gevoel geeft.

Ik wil het dan nu ook, al echte dierenvriend (ha...ha...), hebben over het onderwerp ' Freek in het wild'. Want ja, we hebben al best wat dieren gespot hier! We hebben ondertussen wilde kangoeroes, walabies, kaola's en lots of beautiful birds gezien! Heeel gaaf! En pap, een verrekijker heb je hier niet nodig. De dieren komen super dichtbij en zijn totaal niet bang voor mensen. Oh, ik heb trouwens ook een slang gezien. Ook erg dichtbij (iets te). Ik liep op een pier om ontvangst voor m'n telefoon te zoeken en toen ik stilstond zag ik ineens iets in m'n ooghoek bewegen.. Bleek het een oranje/rode slang te zijn! Ik rennen (les 1: wanneer een slang je nadert, probeer dan zo stil mogelijk te staan). Maar serieus. daar denk je echt niet aan op zo'n moment! Toen ik twintig meter verder stond dacht ik ineens Shit, ik moet nog terug..! Ook dat ging op volle snelheid (Ome Ronald, perfecte training voor de marathon dit!). Later hoorde ik dat de slang ' pretty harmless' is. Of.... had ik dat beter niet kunnen zeggen? Klinkt toch een stuk minder stoer nu he..?!

Na dit ONWIJS spannende avontuur zijn we verder gereden/gevaren naar The Whitsunday Islands. Echt, ik denk dat dit de mooiste plek is waar ik ooit geweest ben en misschien wel ga komen. Het strand was witter dan wit, het water blauwer dan blauw. De zon in je gezicht en de geur van de natuur die je neus binnen wandelt... echt te gek. Als je ooit naar Aus gaat moet je hier echt heen! Soms wel eens lastig als 20 verschillende mensen zeggen dat je daar en daar heenmoet, maar met de Whitsundays is het echt echt Echt de moeite waard!!

Op 22 oktober zijn we naar de zonsondergang gaan kijken bij 1770 Beach. Het was prach-tig.... De lucht was helder, de zon had een prachtige gloed en precies bij de ondergang in de zee kwamen er dolfijnen naar boven springen. Een film.. een ansichtkaart.. Ik weet niet wat het was maar zo mooi!! Ik heb niet eens tijd versplit met het maken van een foto, ik heb alleen maar genoten.

Over grenzen verleggen gesproken (waarvan ik skydiven al wel een hele sterke vind): Ik heb vorige week paard gereden! Op Witje, het paard van Pippi Langkous :D echt een lievie. Ik werd erop gedropt en dacht Oke, wie houdt de teugels vast? Maar dat bleek ik dus zelf te zijn. ' Stay calm and good luck', werd er gezegd. Be-dankkkkt...! Aan het begin was ik wel nerveus maar na een tijdje ging het steeds beter en toen we wat harder gingen vond ik het super vet! Geslaagde dag dus. Op het einde na dan. Toen mochten we galopperen (ja, dat gaat hard) en toen heb ik helaas een harde klap op de grond gemaakt. Ik verloor mijn balans en viel van Magnum af. Op mijn rug.. wat flink zeer deed. De begeleidster zei dat ik geluk had gehad dat ik nog even was blijven hangen en het paard daardoor uit zichzelf al probeerde af te remmen. Anders was mijn rug waarschijnlijk gebroken. Iets met een engeltje op m'n schouder..?

Met nog ietwat last van m'n rug en flinke bilspierpijn van het rijden, zijn we twee dagen erna richting Fraser Island vertrokken. Wederom prachtig. We zijn onder andere naar een creek geweest waar je zo met de stroming meegevoerd werd naar beneden (zie foto met band). Ook zijn we bij een lake geweest met allemaal kleine visjes die dode huidcellen opeten (in Nederland betaal je er een fortuin voor bij een spa). Dit voelde super grappig. We hebben ook weer hele mooie stranden gezien en de champagne-pool bezocht (wat spannender klinkt dan het is). Tussendoor reden we steeds met een jeep, wat best spannend was in dat rulle zand en door het water! Maar wel heel tof om een keer gedaan te hebben :)

In de avonden hebben we lekker gebarbecued en salades etc. gemaakt. Ik wist niet dat ik barbecuen zo leuk vond... Harm-Jan de barbecueman is er niets bij! Vaak gingen we na het eten nog een drankje doen met elkaar (of twee.. of drie..) en speelden kaartspelletjes. Als je naar het toilet wilde, mocht je nooit alleen. Er liepen namelijk dingoes rond op het eiland. Dit is een mix tussen een vos en een wolf en ze zijn vrij gevaarlijk. De gids had dan ook gezegd dat je niks eetbaars in je tent mocht laten liggen, aangezien ze op de geur afkomen. En wat denk je, Sanne laat iets in der tas zitten :o Ik werd 's nachts wakker en dat Nohhhh!! Ik heb eten in m'n tas!! De rest van de nacht heb ik geen oog meer dicht gedaan. Haha oeps!

Ik had trouwens op dit eiland totaal geen bereik. Aan de ene kant wel eens fijn, maar aan de andere kant toch ook wel irritant. Zo heb ik regelmatig dat ik met mijn ouders of vriendinnen wil skypen maar het gewoon niet lukt om iets te plannen (sorry..!). Het tijdsverschil is door jullie wintertijd inmiddels 9 uur (als ik bij mijn aipair-familie zit over een paar dagen zelfs 10 uur), wat het erg lastig maakt om iets te plannen...

En tja, nu is de roadtrip op z'n einde gekomen! Op de dag voordat we de Jucy in moesten leveren zijn we nog naar de Australia Zoo geweest. Compleet anders dan een Nederlandse dierentuin. Ze hadden heel veel verschillende soorten dieren en vrijwel ieder uur een show. Die met de krokodillen vond ik toch wel het gaafste. Aan het einde kwamen we facepainters tegen (eigenlijk bedoeld voor kids) en aangezien het Halloween was, hebben ook wij ons laten schminken. Het zag er echt super gaaf uit en we hebben heel veel complimenten gekregen die dag :) Helaas ben ik 's avonds niet mee geweest naar het feest.. aangezien..

BREAKING NEWS!
- Opsporing Verzocht goes Worldwide!

Op 1 november jongstleden is een blonde jonge vrouw haar telefoon verloren. Zij ging rond de klok van half zeven nietsvermoedend een hapje eten in het alom bekende Domino's restaurant aan de Gympyroad te Brisbane. Na een gezellig diner verliet zij het pand om vervolgens met haar Jucy-camper richting de volgende bestemming te rijden. Echter, er bekroop haar een onheilspellend gevoel. Iets wat anderen wellicht zouden omschrijven als ' a bad feeling..'. Zij vroeg haar compagnons of zij haar telefoon ergens hadden zien liggen. Dit bleek echter niet het geval. Het drietal besloot een ommekeer te maken en terug te gaan naar de vermoedelijke plaats delict. Helaas was daar geen spoor van het voorwerp te bekennen. De dame in kwestie, die af en toe redelijk chaotisch kan zijn, besloot de camper nog eens nader te onderzoeken. De drie dames kwamen van-al-les tegen (beschimmelde bloemkool :p), maar treurig genoeg... geen mobiele telefoon. De jongedame was ontroostbaar. Al haar foto's en andere persoonlijke documenten waren verdwenen en het leek er niet op dat zij dit alles ooit nog terug zou vinden.

Zij besloot dan ook om de dag erna een nieuwe telefoon aan te schaffen. Zij verplaatste zich naar de Apple-store en koos voor een mooie Iphone 5S, die dezer dagen toch al gauw een dollartje of 800 kosten. Juist op het moment dat zij de deal rond wilde maken, legde de verkoopster uit dat er via iCloud documenten van de oude telefoon naar de nieuwe overgezet konden worden. Daar had de jongedame wel oren naar. Zo gezegd zo gedaan; zij liepen naar een computer om de zaken op orde te maken en vervolgens vroeg de verkooplady: 'Do you have 'Find my iPhone' on your old phone?'. De jongedame schudde met een betreurd gezicht haar hoofd en wilde eigenlijk gewoon zo snel mogelijk de deal afronden. Maar de verkoopster liet het er niet bij zitten en nam toch een kijken op de app. En wat zagen zij op het scherm?! De exacte locatie van de mobiele telefoon!! Beide waren totaal verbijsterd dat de dief zo'n grove fout maakte.

De jongedame haastte zich naar het politiebureau om melding te maken van hetgeen zij zojuist had ontdekt. Zij werd, in tegenstelling tot Nederlandse begrippen, uitermate vriendelijk te woord gestaan. De officers deden er alles aan om de dader op te sporen. Na enig speurwerk bleek dat de telefoon in een wijk lag die volzit met criminelen. De jongedame mocht er dan ook absoluut niet op eigen houtje naar toe. De agent stelde haar gerust dat hij diezelfde dag nog een kijkje zou nemen. Wat de jongedame toch vrij bijzonder vond; mankracht op pad sturen voor een mobiel van een random blonde Dutch girl. Sowieso had de jongedame er een hard hoofd in. Alsof als je iemand vraagt: 'Heb jij gisteren toevallig een mobiel gestolen?' diegene zou zeggen: 'Ja, klopt! Dat was ik!'. De officer gaf dan ook eerlijk toe dat de kans nihiel was, maar dat proberen geen kwaad kon. Licht teleurgesteld, ondanks dat zij zo fijn geholpen was, keerde de jongedame terug naar haar verblijfplaats. Maar wat er toen gebeurde, had niemand kunnen voorzien.....

Een aantal uur na het doen van de aangifte werd de jongedame gebeld door het politiebureau... Haar telefoon was terecht! Zij hadden aangeklopt bij 1 van de Units (erg lastig te onderzoeken want er wonen minstens 30 mensen op die ene plek) en de man die opendeed had gezegd: 'Ja, die heb ik. Gisteren gevonden in een bushokje...'. Toen de jonge vrouw dat hoorde, was ze door het dolle heen. Ze danste in het rond en kon niet ophouden met het bedanken van de agent. Zelfs hij zei dat dit een kans van 1 op een miljoen was. Zo ziet u maar weer dames en heren; Opsporing Verzocht lost al uw misdaden op!

# nothing is impossible

Liefs,
Miss Luckybird