Oh my… wat gaat de tijd toch snel. Ik typ deze blog vanuit het hostel waar het ruim vijf maanden geleden allemaal begon. Heel gek om hier weer terug te zijn.. maar ontzettend leuk. Aangezien ik nu zo voor de vierde keer in Sydney ben, voelt het als mijn thuis van Australie. Mijn vorige blog ben ik geeindigd met het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland nog voor de boeg, dus daar ga ik eerst nog even over vertellen.

Op 2 februari kwam ik met de ferry aan in Picton. Erg mooie haven waar ik lekker een middagje in de zon heb gelegen. Aangezien alle hostels volgeboekt waren, was ik genoodzaakt op een camping in mijn auto te slapen. En dat vond ik eigenlijk niet erg; een nieuwe ervaring! Uiteraard amper geslapen, maar ach :p Daarna ben ik doorgereden naar Blenheim en daar in een hostel geslapen op een 2persoonskamer. Dan denk je Goh, wat luxe! Maar helaas was die tweede persoon een 60-jarige man die gi-GAN-tisch snurkte. Geef mij m’n auto dan maar…

Vervolgens ben ik door naar Kaikoura gereden en heb daar mijn Amerikaanse vriendin (uit Coffs Harbour toen ik als nanny werkte) opgepikt. Een leuke en gezellige meid die voor veel sfeer heeft gezorgd tijdens de reis! :) We hebben in Kaikoura een walvissen-boottocht gedaan.. zo vet!! Misschien heb je de foto’s al gezien.. het was zo dichtbij en zo groot! Echt super gaaf om te zien. Na de tweede walvis hebben we ook nog een grote groep dolfijnen gezien.. BONUS! Echt een topdagje dus.

Ik zal niet alles van de 2,5 week met Miss America in m’n blog zetten, maar er waren natuurlijk wel weer een aantal hoogtepunten. Waaronder Arthurs Pass… Wauw. Het stadje zelf was niet heel bijzonder maar de weg er naar toe…! Ik denk dat we erg geluk hadden met het weer, want de zon scheen door de wolken op de mountains en dat zag er zo magisch uit! Het voelde echt net alsof ik van de aarde was geplukt en zo op een sprookjeswereld was gedropt!! Fan-tas-tisch mooi… echt niet in woorden uit te leggen.

Wat verder naar het westen kwamen we in Fox Glacier terecht en daar hebben we een helicoptervlucht gedaan over de gletsjers. Ook dat was echt weer grandioos. Je denkt alles onderhand gehad te hebben en dan krijg je dit! Het gekke was dat het niet eens koud was, we konden gewoon lekker in ons t-shirtje rondlopen. We zaten met twee Koreanen in de heli die continu foto’s van ons wilden maken in plaats van het uitzicht, dus als je ooit ergens nog een foto van me tegenkomt – dat kan :p

Na een bezoekje aan Mount Cook (hoogste berg van Nieuw-Zeeland) en Lake Tekapo (blauwste water van Nieuw-Zeeland!!) zijn we doorgereden naar Queenstown. Daar hebben we helaaas mijn Sunny in moeten leveren en hebben we een paar nachtjes in een hostel geslapen. Wat voelt een bed fijn zeg, na twee weken lang in een auto slapen! Helena heeft daar nog een bungeejump gedaan, maar aangezien dat bij mij een 100%-kotskans veroorzaakt heb ik een rondje overgeslagen.

De dagen erna moesten we ervoor zorgen dat we in Dunedin zouden komen. Maar we hadden dus geen vervoer. Een buskaartje kostte 50 dollar en ik als gierige Hollander had natuurlijk geen zin om dat te betalen. Daarnaast leek het me erg leuk om mijn backpackers-avontuur aan te vullen met het fenomeen Liften. Dus ja, daar stonden we dan. Met ons duimpie omhoog langs de weg. De eerste minuten voel je je zo dom haha maar daarna ging het beter. Na twintig minuutjes werden we opgepikt door een gezellige Kiwi en konden we de 3,5 uur durende reis volledig met hem mee liften. Gratis nog ook! Daar word ik dus blij van.

In Dunedin heb ik mijn laatste dagje met Miss America doorgebracht en vervolgens moest ik door naar Christchurch om mijn vlucht richting Sydney te pakken. En ja, ook dat gebeurde hitch-hikend.Ik ontmoette een leuk jong stelletje in het hostel en kon de eerste 2 uur met hen reizen. Het was gezellig in de auto en ze zetten me af op een goede plek om verder te liften. En toen stond ik daar, alleen, met een enorme backpack en een glimlach op mijn gezicht. Na zes minuten (jaja) stopte er iemand. Ik had me voorgenomen alleen met een vrouw of andere backpackers mee te reizen. Er stapte een man uit en die begon vrolijk te vertellen over dat hij al 4 uur onderweg was en zich rot verveelde en het erg gezellig zou vinden om wat gezelschap te hebben. Dat klinkt enger dan het was, beste lezers. Het was oprecht een hele aardige man. En zonder ook maar een seconde te twijfelen ben ik bij ‘m ingestapt. Eenmaal in de auto begon hij voluit te kletsen en dat vond ik wel prima want ik hoefde alleen maar zo nu en dan ‘Yes’ en ‘ Uhu’ te zeggen. Drie uur later kwam ik aan op bestemming en ook hij hoefde geen geld voor benzine. Ik mocht gewoon in natura betalen, zei-die.
… Grapje, pap.

De dag erna ben ik naar Sydney gevlogen en dat is dus waar ik nu ben :) Grappig ook dat vliegen me niet veel meer doet.. het is net alsof je ff de trein pakt! Vanaf nu heb ik nog drie weken de tijd om de laatste dingetjes van m’n Wishlist af te strepen. Ik ga onder andere naar New Castle om wat vrienden weer te zien, naar Coffs Harbour om afscheid te nemen van mijn host-family en tot slot ga ik nog een bezoekje brengen aan Alice Springs. Want ja, hoe kun je zeggen dat je in Australie hebt gebackpackt als je niet naar de Outback bent geweest?! Genoeg leuke dingen om nog naar uit te kijken dus & heb nog heel even de tijd om te genieten van het prachtige weer hier. Brrr, wat moet NL koud worden straks… Ik wil er nog even niet aan denken.

Tot snel!

x